κατάστικτος

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο κατάστικτος η κατάστικτη το κατάστικτο
      γενική του κατάστικτου της κατάστικτης του κατάστικτου
    αιτιατική τον κατάστικτο την κατάστικτη το κατάστικτο
     κλητική κατάστικτε κατάστικτη κατάστικτο
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι κατάστικτοι οι κατάστικτες τα κατάστικτα
      γενική των κατάστικτων των κατάστικτων των κατάστικτων
    αιτιατική τους κατάστικτους τις κατάστικτες τα κατάστικτα
     κλητική κατάστικτοι κατάστικτες κατάστικτα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κατάστικτος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κατάστικτος

Επίθετο

κατάστικτος, -η, -ο

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    κατάστικτος

Πηγές

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ κατάστικτος τὸ κατάστικτον
      γενική τοῦ/τῆς καταστίκτου τοῦ καταστίκτου
      δοτική τῷ/τῇ καταστίκτῳ τῷ καταστίκτῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν κατάστικτον τὸ κατάστικτον
     κλητική ὦ! κατάστικτε κατάστικτον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ κατάστικτοι τὰ κατάστικτᾰ
      γενική τῶν καταστίκτων τῶν καταστίκτων
      δοτική τοῖς/ταῖς καταστίκτοις τοῖς καταστίκτοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς καταστίκτους τὰ κατάστικτᾰ
     κλητική ὦ! κατάστικτοι κατάστικτᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ καταστίκτω τὼ καταστίκτω
      γεν-δοτ τοῖν καταστίκτοιν τοῖν καταστίκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κατάστικτος < κατά- + -στικτος (καταστίζω)

Επίθετο

κατάστικτος, -ος, -ον

  1. γεμάτος στίγματα, καλυμμένος με σημάδια, διάστικτος, πιτσιλωτός
    ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Βάκχαι, στίχ. 697 (695-698)
    καὶ πρῶτα μὲν καθεῖσαν εἰς ὤμους κόμας | νεβρίδας τ᾽ ἀνεστείλανθ᾽ ὅσαισιν ἁμμάτων | σύνδεσμ᾽ ἐλέλυτο, καὶ καταστίκτους δορὰς | ὄφεσι κατεζώσαντο λιχμῶσιν γένυν.
    Άφησαν πρώτα τα μαλλιά τους να χυθούν στους ώμους, | έσφιξαν τα κατάστικτα δέρματα ελαφιών, | αν είχαν λυθεί οι κόμποι που τα έδεναν, | και τα έζωσαν με φίδια που τους έγλειφαν το μάγουλο.
    Μετάφραση χ.χ.: Θ. Κ. Στεφανόπουλος, Αθήνα: Κίχλη @greek‑language.gr
    ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 8, 3 @scaife.perseus
    Ἄλλος ὃς καλεῖται κνιπολόγος, τὸ μέγεθος μικρὸς ὅσον ἀκανθυλλίς, τὴν δὲ χρόαν σποδοειδὴς καὶ κατάστικτος· φωνεῖ δὲ μικρόν·
    ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Περὶ τοῦ πότερον τὰ ψυχῆς ἢ τὰ σώματος πάθη χείρονα, Section 2, 500d @scaife.perseus
    ἡ μὲν οὖν Αἰσώπειος ἀλώπηξ περὶ ποικιλίας δικαζομένη πρὸς τὴν πάρδαλιν, ὡς ἐκείνη τὸ σῶμα καὶ τὴν ἐπιφάνειαν εὐανθῆ καὶ κατάστικτον ἐπεδείξατο, τῇ δʼ ἦν τὸ ξανθὸν αὐχμηρὸν καὶ οὐχ ἡδὺ προσιδεῖν·
  2. (για ρούχα) ποικιλόχρωμος, παρδαλός
    ※  2ος κε αιώνας ⌘ Ἀρριανός, Ἰνδική, 5.9 @scaife.perseus
    καὶ αὐτοὶ Ἰνδοὶ ὑπὸ τυμπάνων τε καὶ κυμβάλων στελλόμενοι ἐς τὰς μάχας, καὶ ἐσθὴς αὐτοῖσι κατάστικτος ἐοῦσα, κατάπερ τοῦ Διονύσου τοῖσι βάκχοισιν·

Συνώνυμα

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.