ερασιτέχνης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	ερασιτέχνης	οι	ερασιτέχνες
γενική	του του/της	ερασιτέχνη ερασιτέχνου	των	ερασιτεχνών
αιτιατική	τον/την	ερασιτέχνη	τους/τις	ερασιτέχνες
κλητική		ερασιτέχνη		ερασιτέχνες
Ο πρώτος τύπος της γενικής ενικού, μόνο για το αρσενικό. Ο δεύτερος τύπος, και για τα δύο γένη, είναι λόγιος. Για την αστάθεια τύπων της γενικής ενικού του θηλυκού, σε -ου, σε -η, δείτε τα σχόλια στο Παράρτημα: «λιμενάρχης».
Κατηγορία όπως «λιμενάρχης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ερασιτέχνης < ἐρασιτέχνης, (μαρτυρείται από το 1887).[1] < ερασι- (< αρχαία ελληνική ἐρασι- ἔραμαι) + -τέχνης (< τέχνη)· απόδοση για τη γαλλική amateur η από την ιταλική dilettante [2]

ΔΦΑ : /e.ɾa.siˈte.xnis/

ερασιτέχνης αρσενικό ή θηλυκό (θηλυκό, και ερασιτέχνισσα, λόγιο ερασιτέχνις)[3]

(και σε επιθετική λειτουργία) που ασχολείται με κάτι από ευχαρίστηση, όχι επαγγελματικά ή με σκοπό το οικονομικό κέρδος
↪ είναι ερασιτέχνης - είναι ερασιτέχνης χορευτής: χορεύει ερασιτεχνικά

≠ αντώνυμα: επαγγελματίας
(κακόσημο) που δε διαθέτει επαγγελματισμό, οργανωτικότητα ή ειδικές γνώσεις, αλλά χαρακτηρίζεται από προχειρότητα κι ανευθυνότητα
≈ συνώνυμα: ντιλετάντης

ερασιτέχνης

σελ. 408, Τόμος Α΄ - Κουμανούδης, Στέφανος Αθ. (1900) Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών από της Αλώσεως μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων. Τόμοι: 2 (Εισαγωγή,@anemi). Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου
ερασιτέχνης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
ερασιτέχνης - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.