διαλύτης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο διαλύτης οι διαλύτες
      γενική του διαλύτη των διαλυτών
    αιτιατική τον διαλύτη τους διαλύτες
     κλητική διαλύτη διαλύτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαλύτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαλύτης (που διασπά, διαλύει), σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική dissolvant [1]

Προφορά
ΔΦΑ : /ði̯aˈli.tis/
παλιότερος συλλαβισμός : δι‐α‐λύ‐της
τονικό παρώνυμο: διαλυτής

Ουσιαστικό

διαλύτης αρσενικό

  • (χημεία) ουσία που μαζί με άλλες ουσίες δημιουργεί ομογενή μίγματα
    ↪ Ο καλύτερος διαλύτης είναι το νερό, μπορεί να διαλύσει χιλιάδες ή εκατομύρια άλλες ουσίες, όπως άλατα, οξέα και βάσεις.

Σύνθετα
  • λιποδιαλύτης, λιποδιαλυτής
  • ονειροξεδιαλύτης

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις διαλύω, διά και δύω

Μεταφράσεις
    διαλύτης

Αναφορές
  1. διαλύτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας


Αρχαία ελληνικά (grc)


→ ζητούμενο λήμμα

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.