πυγμή

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η πυγμή οι πυγμές
      γενική της πυγμής των πυγμών
    αιτιατική την πυγμή τις πυγμές
     κλητική πυγμή πυγμές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυγμή < αρχαία ελληνική πυγμή

Ουσιαστικό

πυγμή θηλυκό

  1. το χέρι όταν είναι κλειστό, με όλα τα δάχτυλα προς τα μέσα
    ≈ συνώνυμα: γροθιά, μπουνιά
  2. (μεταφορικά) η ισχυρή, αποφασιστική προσωπικότητα

Μεταφράσεις
    το κλειστό χέρι
    η δυνατή προσωπικότητα

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ πυγμή αἱ πυγμαί
      γενική τῆς πυγμῆς τῶν πυγμῶν
      δοτική τῇ πυγμῇ ταῖς πυγμαῖς
    αιτιατική τὴν πυγμήν τὰς πυγμᾱ́ς
     κλητική ὦ! πυγμή πυγμαί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πυγμᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  πυγμαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυγμή < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *puǵnos. Συγγενές με το (λατινικά) pugnus, (λιθουανικά) pušìs, (αγγλοσαξονικά) fyst (αγγλικά fist), (αρχαία ελληνικά) πύξ και πεύκη

Ουσιαστικό

πυγμή θηλυκό

  1. γροθιά
  2. πυγμαχία
  3. μέτρο μήκους: από τον αγκώνα μέχρι εκεί που αρχίζουν τα δάχτυλα του χεριού (~35 εκ.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.