κατάκτηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάκτηση	οι	κατακτήσεις
γενική	της	κατάκτησης*	των	κατακτήσεων
αιτιατική	την	κατάκτηση	τις	κατακτήσεις
κλητική		κατάκτηση		κατακτήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, κατακτήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάκτηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κατάκτη(σις) + -ση < αρχαία ελληνική κατακτάομαι / κατακτῶμαι < κατά + κτάομαι / κτῶμαι (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική conquête)[1]

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.kt.isi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τά‐κτη‐ση

Ουσιαστικό

κατάκτηση θηλυκό

η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του κατακτώ
1. η κυρίευση μιας περιοχής ή μιας χώρας, συνήθως χρησιμοποιώντας στρατιωτική δύναμη κι αφαιρώντας την πολιτική της ανεξαρτησία
  ≈ συνώνυμα: υπόταξη
2. (κατ’ επέκταση) η χώρα ή περιοχή που κυριεύτηκαν
3. η απόκτηση πρόσβασης σε ένα χώρο που δεν είχα πριν
4. η απόκτηση κάποιου πράγματος με επίμονες προσπάθειες, η επίτευξη ενός στόχου
5. η άσκηση θετικής επίδρασης σε κάποιον με τη συμπεριφορά μου
6. η πρόκληση ερωτικής έλξης κι ενδιαφέροντος σε κάποιον
  ≈ συνώνυμα: γοήτευση

Συγγενικά

→ δείτε τις λέξεις κατακτώ και κτήση

Μεταφράσεις

κατάκτηση

αγγλικά : conquest ^(en), capture ^(en)
γαλλικά : conquête ^(fr)

Αναφορές

κατάκτηση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.