υπόταξη

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η υπόταξη οι υποτάξεις
      γενική της υπόταξης* των υποτάξεων
    αιτιατική την υπόταξη τις υποτάξεις
     κλητική υπόταξη υποτάξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, υποτάξεως
Δείτε και το νεότερο υποτάξη.
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υπόταξη < καθαρεύουσα ὑπόταξις (ὑπότακ-σις + -ση) < ελληνιστική κοινή ὑπόταξις < ὑπο- + τάξις. Συγχρονικά αναλύεται σε υπό- + τάξη[1]
για την ταξινομική βαθμίδα (μεταφραστικό δάνειο) νεολατινική subordo → λείπει η ετυμολογία

Προφορά
ΔΦΑ : /iˈpo.ta.ksi/
τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πό‐τα‐ξη

Ουσιαστικό

υπόταξη θηλυκό

  1. (γραμματική, τρόπος σύνταξης) όπου μια δευτερεύουσα πρόταση συνδέεται και εξαρτάται από μία κύρια ώστε να προσδιοριστεί
    παράδειγμα: τον απέλυσαν, γιατί έκλεβε το ταμείο
    κύρια πρόταση: τον απέλυσαν
    δευτερεύουσα πρόταση: γιατί έκλεβε συνδεδεμένη με τον υποτακτικό δείκτη τον υποτακτικό σύνδεσμο: γιατί
    ≠ αντώνυμα: παράταξη
  2. (ταξινομία) άλλη μορφή του υπόταξη

Εκφράσεις

γραμματική

  • σύνταξη καθ' υπόταξη ή καθ' υπόταξιν

→ και δείτε τη λέξη υποτακτικός

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη υποτάσσω

Μεταφράσεις
    υπόταξη στην γραμματική
    υπόταξη στην ταξινομία


Αναφορές
  1. υπόταξη - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.