επιταγή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	επιταγή	οι	επιταγές
γενική	της	επιταγής	των	επιταγών
αιτιατική	την	επιταγή	τις	επιταγές
κλητική		επιταγή		επιταγές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

επιταγή < (ελληνιστική κοινή) ἐπιταγή < αρχαία ελληνική ἐπιτάσσω < ἐπί + τάσσω (2.σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική mandat)

ΔΦΑ : /e.pi.taˈʝi/

επιταγή θηλυκό

(λόγιο) διαταγή, εντολή
(οικονομία) αξιόγραφο με το οποίο ο εκδότης του εγγράφου δίνει εντολή στον πληρωτή (πιστωτικό ίδρυμα) να πληρώσει στο όνομα του πρώτου ένα ορισμένο χρηματικό ποσό στον κομιστή της

ακάλυπτη επιταγή: όταν δεν υπάρχει το αντίστοιχο ποσό στην τράπεζα, για να πληρωθεί η επιταγή
ανοικτή επιταγή: το ποσό της επιταγής το συμπληρώνει ο κομιστής
δίγραμμη επιταγή
ταξιδιωτική επιταγή
ταχυδρομική επιταγή: που στέλνεται με το ταχυδρομείο

επιταγή

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.