δίνη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δίνη	οι	δίνες
γενική	της	δίνης	των	δινών
αιτιατική	τη	δίνη	τις	δίνες
κλητική		δίνη		δίνες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

δίνη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δίνη

ΔΦΑ : /ˈði.ni/

δίνη θηλυκό

η περιστροφική κίνηση του νερού ή του ανέμου, η οποία συμβαίνει συνήθως όταν συναντώνται αντίθετα ρεύματα
(μεταφορικά) η σειρά συναισθημάτων, καταστάσεων ή γεγονότων που προκαλούν αναστάτωση

δίνη

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	δῑνα-
ονομαστική	ἡ	δίνη	αἱ	δῖναι
γενική	τῆς	δίνης	τῶν	δινῶν
δοτική	τῇ	δίνῃ	ταῖς	δίναις
αιτιατική	τὴν	δίνην	τὰς	δίνᾱς
κλητική ὦ!		δίνη		δῖναι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δίνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		δίναιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'νίκη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

δίνη < αβέβαιης ετυμολογίας

δίνη (ῑ) θηλυκό

δίνη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
δίνη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.