ρουφήχτρα

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η ρουφήχτρα οι ρουφήχτρες
      γενική της ρουφήχτρας —
    αιτιατική τη ρουφήχτρα τις ρουφήχτρες
     κλητική ρουφήχτρα ρουφήχτρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ρουφήχτρα < ρουφάω / ρουφώ, θέμα ρουφηκ- (όπως στο ρούφηξα) + -τρα με ανομοίωση τρόπου άρθρωσης [kt] > [xt]

Προφορά
ΔΦΑ : /ɾuˈfi.xtɾa/
τυπογραφικός συλλαβισμός : ρου‐φή‐χτρα

Ουσιαστικό

ρουφήχτρα θηλυκό

  1. στρόβιλος, δίνη μέσα σε θάλασσες και ωκεανούς
    ≈ συνώνυμα: ρούφουλας
  2. (μεταφορικά) που πίνει πολύ, που μεθάει
    ≈ συνώνυμα: πότης

Μεταφράσεις
    δίνη που ρουφάει
    που πίνει πολύ και μεθάει

→ δείτε τη λέξη πότης

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.