συνδυασμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συνδυασμός	οι	συνδυασμοί
γενική	του	συνδυασμού	των	συνδυασμών
αιτιατική	τον	συνδυασμό	τους	συνδυασμούς
κλητική		συνδυασμέ		συνδυασμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συνδυασμός < αρχαία ελληνική συνδυασμός < συνδυάζω < σύν + δυάζω < δύο < πρωτοελληνική *dúwō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dwóh₁ (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική combinaison ή αγγλική combination)

ΔΦΑ : /sin.ði.aˈzmos/

συνδυασμός αρσενικό

η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συνδυάζω
1. το ταίριασμα ή η ένωση μεταξύ τους δύο (ή περισσότερων) στοιχείων που κανονικά δεν ταιριάζουν ή είναι αντίθετα
2. ο συσχετισμός
3. το σύνολο των αριθμών ή γραμμάτων που απαιτούνται, για ν’ ανοίξει ένα χρηματοκιβώτιο, μια κλειδαριά με σχετικό μηχανισμό ή κάτι παρόμοιο
4. οι υποψήφιοι που βρίσκονται στο ίδιο εκλογικό ψηφοδέλτιο μιας παράταξης ή κόμματος

συνδυασμός

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.