μονομαχία

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η μονομαχία οι μονομαχίες
      γενική της μονομαχίας των μονομαχιών
    αιτιατική τη μονομαχία τις μονομαχίες
     κλητική μονομαχία μονομαχίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μονομαχία < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μονομαχία, σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική duel[1]

Προφορά
ΔΦΑ : /mo.no.maˈçi.a/
τυπογραφικός συλλαβισμός : μο‐νο‐μα‐χί‐α

Ουσιαστικό

μονομαχία θηλυκό

  1. η μάχη μεταξύ δύο μόνο πολεμιστών (ή πολεμικών πλοίων, αρμάτων, αεροσκαφών κ.λπ.)
  2. η σύγκρουση με όπλα μεταξύ δύο αντιπάλων σε προκαθορισμένο τόπο και χρόνο, με προκαθορισμένους κανόνες και παρουσία μαρτύρων· συνηθιζόταν στο παρελθόν για ζητήματα τιμής και, συχνά, κατέληγε στο θάνατο ενός από τους αντιπάλους
  3. (γενικότερα) η αντιπαράθεση, η αναμέτρηση μεταξύ δύο αντιπάλων

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    μονομαχία

Αναφορές
  1. μονομαχία - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ μονομαχίᾱ αἱ μονομαχίαι
      γενική τῆς μονομαχίᾱς τῶν μονομαχιῶν
      δοτική τῇ μονομαχίᾳ ταῖς μονομαχίαις
    αιτιατική τὴν μονομαχίᾱν τὰς μονομαχίᾱς
     κλητική ὦ! μονομαχίᾱ μονομαχίαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μονομαχίᾱ
γεν-δοτ τοῖν  μονομαχίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μονομαχία < μονομαχέω < μονομάχος < μόνος + μάχομαι

Ουσιαστικό

μονομαχία και μουνομαχίη, θηλυκό

  • η μάχη ενός απέναντι σε έναν
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.