διαιτητής

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο διαιτητής οι διαιτητές
      γενική του διαιτητή των διαιτητών
    αιτιατική τον διαιτητή τους διαιτητές
     κλητική διαιτητή διαιτητές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
Διαιτητής χωρίζει τους αγωνιζόμενους σε αγώνα πυγμαχίας.

Ετυμολογία

διαιτητής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαιτητής (κριτής που επιλύει διαφορές) < διαιτάω (κρίνω)
για τον αθλητισμό < σημασιολογικό δάνειο από την αγγλική umpire & από τη γαλλική arbitre [1]

Προφορά
ΔΦΑ : /ði̯e.tiˈtis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐αι‐τη‐τής

Ουσιαστικό

διαιτητής αρσενικό (θηλυκό διαιτήτρια)

  1. (αθλητισμός, επάγγελμα) αυτός που επιτηρεί και ρυθμίζει τη διεξαγωγή ενός παιχνιδιού ή ενός αγώνα, σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν εκ των προτέρων τεθεί
  2. (νομικός όρος) ο μεσολαβητής μεταξύ δύο διαδίκων για μια υπόθεσή τους
  3. (κατ’ επέκταση, επάγγελμα) ο μεσολαβητής μεταξύ δύο αντιτιθέμενων μερών για μια υπόθεσή τους

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    διαιτητής στον αθλητισμό
    κριτής, μεσολαβητής

Αναφορές
  1. διαιτητής - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ διαιτητής οἱ διαιτηταί
      γενική τοῦ διαιτητοῦ τῶν διαιτητῶν
      δοτική τῷ διαιτητῇ τοῖς διαιτηταῖς
    αιτιατική τὸν διαιτητήν τοὺς διαιτητᾱ́ς
     κλητική ὦ! διαιτητᾰ́ διαιτηταί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  διαιτητᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  διαιτηταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαιτητής < διαιτάω, διαιτη- (στη σημασία: κρίνω, αποφασίζω) + -τής

Ουσιαστικό

διαιτητής αρσενικό

Σύνθετα
  • συνδιαιτητής

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.