διαίρεση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η διαίρεση οι διαιρέσεις
      γενική της διαίρεσης* των διαιρέσεων
    αιτιατική τη διαίρεση τις διαιρέσεις
     κλητική διαίρεση διαιρέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαιρέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαίρεση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαίρε(σις) + -ση [1] • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Προφορά
ΔΦΑ : /ðiˈe.ɾe.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐αί‐ρε‐ση

Ουσιαστικό

διαίρεση θηλυκό

  1. ο χωρισμός σε κομμάτια, τμήματα
    ↪ η λύση θα δοθεί με τη διαίρεση του δωματίου σε τρεις ξεχωριστούς χώρους
  2. (αριθμητική) μία από τις τέσσερις βασικές πράξεις στην αριθμητική
    ↪ ο διαιρέτης διαιρεί ακριβώς τον διαιρετέο όταν το υπόλοιπο της διαίρεσης είναι μηδέν
    σύμβολο: ÷
    ≠ αντώνυμα: πολλαπλασιασμός

Συγγενικά

Σύνθετα

Μεταφράσεις
    χωρισμός
    αριθμητική πράξη

Αναφορές
  1. διαίρεση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.