διαιρέτης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο διαιρέτης οι διαιρέτες
      γενική του διαιρέτη των διαιρετών
    αιτιατική τον διαιρέτη τους διαιρέτες
     κλητική διαιρέτη διαιρέτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαιρέτης < αρχαία ελληνική διαιρέτης < διαιρῶ

Ουσιαστικό

διαιρέτης αρσενικό

  1. (αριθμητική) σε κλασματική παράσταση, ο παρονομαστής του κλάσματος
    στα καταχρηστικά κλάσματα ο διαιρέτης είναι μικρότερος από τον διαιρετέο
  2. (αριθμητική) αριθμός ο οποίος διαιρεί ακριβώς έναν άλλο χωρίς να αφήνει υπόλοιπο
    οι πρώτοι αριθμοί έχουν ως διαιρέτες μόνον τον εαυτό τους και τη μονάδα

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    διαιρέτης
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.