τσι

τσι < συγκοπή των άρθρων της, τις, τους[1]

ΔΦΑ : /ˈt͡si/ προσέγγιση ιδιωματικού κατά την προφορά της κοινής

τσι και τση, τσ'

• (ιδιωματικό, λαϊκό) προφορική, κυρίως, μορφή μερικών πτώσεων του οριστικού άρθρου σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας

  ※  Έτσι φινίρισα να μπαρκάρω σ' ευτούνο δω το πλεούμενο και ν' αρμενίζω μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει για τη φαμόζα Πόλη, τη μυριοτραγουδισμένη, που τσι^τους επαίνους για τσι^τις εμορφιές και τα πλούτια τση ακούμε τζα από τα μικράτα μας.

  Διονύσιος Ρώμας, Το ρεμπελιό των ποπολάρων, στις τριλογίες Περίπλους απόσπασμα@books.google.

• τσου

ΔΦΑ : /ˈt͡si/ προσέγγιση ιδιωματικού κατά την προφορά της κοινής

τσι

• άλλη μορφή του τσαι

  άλλες μορφές: τσ'

τσι;

• ποιο; τι; ουδέτερο του τσιρ (αρσενικό: ποιος;)

  άλλες μορφές: τσ'

  ↪ Γιατσ' έσι μαγκιλοδεϊτέ, τσ' έσ' έχου; [1]

  Γιατί είσαι μαντιλοδεμένος, τι έχεις; (κατά λέξη: Γιατί είσαι μαντιλοδεμένος, τι είσαι έχων;)

• τσαι - σελ.256.jpg, τόμ.3 - Κωστάκης, Θανάσης Π. Λεξικό της τσακωνικής διαλέκτου. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών, τόμοι Α', Β' 1986, τόμος Γ' 1987), Τόμος 3ος@academyofathens
• τσι - σελ.269.jpg, τόμ.3 - Κωστάκης, Θανάσης Π. Λεξικό της τσακωνικής διαλέκτου. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών, τόμοι Α', Β' 1986, τόμος Γ' 1987), Τόμος 3ος@academyofathens