μνήμων

Νέα ελληνικά (el)

μνήμων < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μνήμων

ΔΦΑ : /ˈmni.mon/

μνήμων (κλιτικοί τύποι από την αρχαία κλίση στο μνήμων)

μνήμων

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	μνήμων	τὸ	μνῆμον
γενική	τοῦ/τῆς	μνήμονος	τοῦ	μνήμονος
δοτική	τῷ/τῇ	μνήμονῐ	τῷ	μνήμονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	μνήμονᾰ	τὸ	μνῆμον
κλητική ὦ!		μνῆμον		μνῆμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	μνήμονες	τὰ	μνήμονᾰ
γενική	τῶν	μνημόνων	τῶν	μνημόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	μνήμοσῐ(ν)	τοῖς	μνήμοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	μνήμονᾰς	τὰ	μνήμονᾰ
κλητική ὦ!		μνήμονες		μνήμονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	μνήμονε	τὼ	μνήμονε
γεν-δοτ	τοῖν	μνημόνοιν	τοῖν	μνημόνοιν
3η κλίση, ομάδα 'σώφρων', Κατηγορία 'σώφρων' όπως «σώφρων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

μνήμων < (μιμνήσκω) θέμα μνη- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *men-, σκέφτομαι + -μων [1]

μνήμων, -ων, -ον γενική -ονος

που σκέφτεται κάτι, σκεπτόμενος, που έχει στον νου του
※ Εἰ γὰρ μνήμων καὶ φροντιστής, καὶ τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ γνώμη, κοὒτε τι κάμνεις οὐθ' έστως οὒτε βαδίζων.. (Diogenes Laertius, Libri I-X, editit Miroslav Marcovich, εκδ. Walter de Gruyter, 2008 ) → λείπει η μετάφραση
που θυμάται καλά
που θυμάται πάντοτε, που δεν ξεχνάει
που έχει καλή μνήμη

θέμα μνημον-

→ και δείτε τη λέξη μνήμη

«μνήμη» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

μνήμων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
μνήμων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.