μάρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μάρα	οι	μάρες
γενική	της	μάρας		—
αιτιατική	τη	μάρα	τις	μάρες
κλητική		μάρα		μάρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

μάρα < μαραίνω + -α (αναδρομικός σχηματισμός) < αρχαία ελληνική μαραίνω

μάρα θηλυκό

η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα: (μειωτικό) (ειρωνικό) μειωτικός χαρακτηρισμός ενός πλήθους ανεπιθύμητων ενοχλητικών ανθρώπων που συναντά κάποιος ή πρόκειται να συναντήσει
≈ συνώνυμα: σάρα κακιά
άρες μάρες (κουκουνάρες): ασυναρτησίες, ανοησίες, ασύντακτος λόγος
Ἄρες μάρες πιά, Μοῦσα, μὴν ψάλλῃς, / καιρὸς εἶναι τὰ μέτρα ν' ἀφήσῃς, / ἔλα γνῶσι ὀλίγη νὰ βάλῃς, / καὶ μὲ κόσμο καὶ ὕλη νὰ ζήσῃς. (Γεώργιος Σουρής, Ύλη)
άρα, μάρα: έκφραση για να δηλώσουμε την αδιαφορία μας

μάρα

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.