λογοτεχνία

Νέα ελληνικά (el)

 πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η λογοτεχνία οι λογοτεχνίες
      γενική της λογοτεχνίας των λογοτεχνιών
    αιτιατική τη λογοτεχνία τις λογοτεχνίες
     κλητική λογοτεχνία λογοτεχνίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λογοτεχνία < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική λογοτεχνία (ομιλία που εκφωνείται με καλλιέπεια) < λογοτέχν(ης) + -ία. Μορφολογικά αναλύεται σε λογο- + -τεχνία [1]

Προφορά

ΔΦΑ : /lo.ɣo.teˈxni.a/
τυπογραφικός συλλαβισμός: λογοτεχνία

Ουσιαστικό

λογοτεχνία θηλυκό

  1. η δημιουργία έργων του γραπτού ή προφορικού λόγου με αξιώσεις που αποτελούν επινοήσεις της φαντασίας των δημιουργών τους με σκοπό την ψυχική και πνευματική ικανοποίηση ή και την ψυχαγωγία του κοινού τους
    ασχολείται με τη λογοτεχνία
    Κέρδισε το βραβείο λογοτεχνίας σε μεγάλη ηλικία.
  2. (κατ’ επέκταση) το σύνολο έργων τέτοιων έργων
    γραπτή λογοτεχνία, προφορική λογοτεχνία
    Θα ήθελα πολύ να σπουδάσω λογοτεχνία.
  3. (κατ’ επέκταση) σύνολο έργων με τον ορισμό ανωτέρω που έχουν ένα κοινό στοιχείο (γλωσσικό ή θεματικό)
    Η ευρωπαϊκή λογοτεχνία έχει διάφορες σχολές - γαλλική, ρωσική λογοτεχνία - αστυνομική, ερωτική λογοτεχνία.

Εκφράσεις

  • συγκριτική λογοτεχνία: η μελέτη δύο ή περισσοτέρων ειδών λογοτεχνίας (συνήθως εθνικών) κατ' αντιδιαστολή μεταξύ τους

Συγγενικά

 και δείτε τις λέξεις λογοτέχνης, λόγος και τέχνη

  • Κατηγορία:Λογοτεχνία στο Βικιλεξικό
  • Κατηγορία:Λογοτεχνία (νέα ελληνικά) στο Βικιλεξικό

Μεταφράσεις

Αναφορές

  1. λογοτεχνία - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. «λογοτέχνης, λογοτεχνία» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
    Σημειώνει τον τίτλο άρθρου του Ι.Πανταζίδη στο περιοδικό Εστία του 1882 «Φιλολογία, Γραμματολογία, Λογοτεχνία»



Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

λογοτεχνία < λογοτέχν(ης) + -ία. Μορφοφλογικά αναλύεται σε λογο- + -τεχνία [1]

Ουσιαστικό

λογοτεχνία θηλυκό

  1. ομιλία με ρητορική τέχνη και καλλιέπεια [2]
  2. η τέχνη του έντεχνου λόγου [3]
      12ος αιώνας - Νικήτας ο Ευγενειανός Νικήτ.Ευγ.Επιστ.2,8
    εὐνοίας ἄρα τῆς σῆς τὸ πρᾶγμα, οὐ τῆς εμῆς λογοτεχνίας λογίζομαι

Συγγενικά

  • Κατηγορία:Λογοτεχνία (μεσαιωνικά ελληνικά), μεσαιωνικοί όροι για τη λογοτεχνία

Αναφορές

  1. λογοτεχνία - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. «λογοτέχνης, λογοτεχνία» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
  3. Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

Πηγές

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.