κόπτω

κόπτω: η αρχαία ελληνική κόπτω. Για το θέμα κοπ- → δείτε τη λέξη κόπος

ΔΦΑ : /ˈko.pto/

κόπτω

1. (στα νέα ελληνικά) μόνο σε συγγενικά (κόπος) με θέμα κοπ- κοπτ- και #Παράγωγα του ρήματος
2. (καθαρεύουσα) κόπτω: κόβω

• τεμαχίζω
• κόβω
• τέμνω
• μαχαιρώνω (στην έννοια του χτυπώ)

• → δείτε τη λέξη κόπος

κόπτω < κόπ-jω με θέμα κοπ- που συναντάμε στο κόπος [1] < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *kop- (χτυπάω, πελεκώ) [2]

κόπτω

1. (αρχική σημασία) πλήττω, χτυπάω
   1. πλήττω κάποιον με όπλο
   2. φονεύω κάποιον χτυπώντας τον με όπλο
2. κόβω
3. σφυροκοπώ, σφυρηλατώ
   • δημιουργώ νομίσματα σφυρηλατώντας μέταλλο
4. χτυπάω την πόρτα
5. (μεταφορικά) παραζαλίζω
6. αποκόπτω
   1. υλοτομώ]
   2. (συνεκδοχικά) ερημώνω
7. (για εξεταζόμενο) απορρίπτω
8. κόπτομαι: οδύρομαι, θρηνώ

   (+ δοτική) κάτι κατέτρυχε το υποκείμενο, το βασάνιζε

• → δείτε τη λέξη κόπος

• κόπτω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κόπτω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.