κουφωτός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κουφωτός	η	κουφωτή	το	κουφωτό
γενική	του	κουφωτού	της	κουφωτής	του	κουφωτού
αιτιατική	τον	κουφωτό	την	κουφωτή	το	κουφωτό
κλητική		κουφωτέ		κουφωτή		κουφωτό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κουφωτοί	οι	κουφωτές	τα	κουφωτά
γενική	των	κουφωτών	των	κουφωτών	των	κουφωτών
αιτιατική	τους	κουφωτούς	τις	κουφωτές	τα	κουφωτά
κλητική		κουφωτοί		κουφωτές		κουφωτά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

κουφωτός < κουφώ(νω) + -τός [1] ή (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κουφωτός [2]

ΔΦΑ : /ku.foˈtos/

κουφωτός, -ή, -ό

που έχει κοιλότητα, κενό ή βαθούλωμα (όπως στον τοίχο, ιδίως στα παντζούρια όταν είναι μισόκλειστα) [1][3]
↪ κουφωτά παραθυρόφυλλα

≈ συνώνυμα: κουφωμένος, μισάνοιχτος

→ και δείτε τις λέξεις κουφώνω και κούφιος

κουφωτός

κουφωτός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
«κουφώνω» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

κουφωτός < κουφώ(νω) + -τός

κουφωτός

→ και δείτε τις λέξεις κουφώνω και κούφιος

κουφωτός - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.