δικαίωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δικαίωση	οι	δικαιώσεις
γενική	της	δικαίωσης*	των	δικαιώσεων
αιτιατική	τη	δικαίωση	τις	δικαιώσεις
κλητική		δικαίωση		δικαιώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, δικαιώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

δικαίωση < αρχαία ελληνική δικαίωσις < δικαιόω / δικαιῶ (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική justification)

ΔΦΑ : /ðiˈce.o.si/

δικαίωση θηλυκό

η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του δικαιώνω
1. (νομικός όρος) η απόδοση δίκιου σε κάποιον, η απαλλαγή από κατηγορία, η αθώωση
2. η αναγνώριση ότι κάτι ήταν δίκαιο και σωστό ή ότι κάποιος είχε δίκιο σε κάτι που υποστήριζε

δικαίωση

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.