δικαίωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ δικαίωσῐς αἱ δικαιώσεις
      γενική τῆς δικαιώσεως τῶν δικαιώσεων
      δοτική τῇ δικαιώσει ταῖς δικαιώσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν δικαίωσῐν τὰς δικαιώσεις
     κλητική ὦ! δικαίωσῐ δικαιώσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  δικαιώσει
γεν-δοτ τοῖν  δικαιωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δικαίωσις < δικαιόω / δικαιώ + -σις

Ουσιαστικό

δικαίωσις, -εως θηλυκό

  1. (νομικός όρος) απονομή δικαιοσύνης (είτε με ποινή, είτε με αθώωση)
  2. (νομικός όρος) δίκαιη κρίση
  3. (νομικός όρος) απαίτηση, απαίτηση
  4. (ελληνιστική σημασία) η δικαίωση

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.