ατέρμων

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ατέρμονας & ατέρμων	η	ατέρμονη & ατέρμων	το	ατέρμονο & άτερμον
γενική	του	ατέρμονα & ατέρμονος	της	ατέρμονης & ατέρμονος	του	ατέρμονου & ατέρμονος
αιτιατική	τον	ατέρμονα	την	ατέρμονη & ατέρμονα	το	ατέρμονο & άτερμον
κλητική		ατέρμονα & ατέρμων		ατέρμονη & ατέρμων		ατέρμονο & άτερμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ατέρμονες	οι	ατέρμονες	τα	ατέρμονα
γενική	των	ατέρμονων & ατερμόνων	των	ατέρμονων & ατερμόνων	των	ατέρμονων & ατερμόνων
αιτιατική	τους	ατέρμονες	τις	ατέρμονες	τα	ατέρμονα
κλητική		ατέρμονες		ατέρμονες		ατέρμονα
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότερες μορφές.
ομάδα '-ων-ονας', Κατηγορία όπως «ατέρμων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ατέρμων < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀτέρμων < ἀ- στερητικό + τέρμ(α) + -ων

ΔΦΑ : /aˈteɾ.mon/

ομόηχο: ατέρμον

ατέρμων, -ων, -ον

ατέρμων

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.