αποπομπή

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η αποπομπή οι αποπομπές
      γενική της αποπομπής των αποπομπών
    αιτιατική την αποπομπή τις αποπομπές
     κλητική αποπομπή αποπομπές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αποπομπή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀποπομπή (αποτροπή) < πέμπω. Συγχρονικά αναλύεται σε απο- + πομπή.

Προφορά
ΔΦΑ : /a.po.pomˈbi/
τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐πο‐πο‐μπή
παλιότερος συλλαβισμός : α‐πο‐πομ‐πή

Ουσιαστικό

αποπομπή θηλυκό

  1. η ενέργεια με την οποία κάποιος διώχνεται, αποπέμπεται από έναν τόπο ή από τη θέση του, το αξίωμά του
    ↪ Η αποτυχία της εκπαιδευτικής πολιτικής οδήγησε στην αποπομπή του αρμόδιου υπουργού.
    ≈ συνώνυμα: διώξιμο, απομάκρυνση
  2. (ειδικότερα) παύση από εργασία
    ≈ συνώνυμα: απόλυση

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    αποπομπή
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.