ὄρνεον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ ὄρνεον τὰ ὄρνεᾰ
      γενική τοῦ ὀρνέου τῶν ὀρνέων
      δοτική τῷ ὀρνέῳ τοῖς ὀρνέοις
    αιτιατική τὸ ὄρνεον τὰ ὄρνεᾰ
     κλητική ὦ! ὄρνεον ὄρνεᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ὀρνέω
γεν-δοτ τοῖν  ὀρνέοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄρνεον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂oren / *h₃eren (αετός, μεγάλο πουλί)

Ουσιαστικό

ὄρνεον ουδέτερο

  1. (πτηνά) πουλί
    ※  2ος κε αιώνας ⌘ Λουκιανός, 7, 1 Μυίας ἐγκώμιον @wikisource @scaife.perseus
    Η μυῖα ἔστι μὲν οὐ τὸ σμικροτάτον τῶν ὀρνέων, ὅσον ἐμπίσι καὶ κώνωψι καὶ τοῖς ἔτι λεπτοτέροις παραβάλλειν, ἀλλὰ τοσοῦτον ἐκείνων μεγέθει προὔχει ὅσον αὐτὴ μελίττης ἀπολείπεται.
  2. → δείτε  τον πληθυντικό: τὰ ὄρνεα: αγορά πουλιών

Απόγονοι

ὄρνεον (αρχαία ελληνικά)

⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: ὄρνεον
⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: ὄρνιο(ν)
⇒ νέα ελληνικά: όρνιο
⇘ καθαρεύουσα: ὄρνεον
⇘ νέα ελληνικά: όρνεο

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.