σπαρταράω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

σπαρταράω < σπαρταρ(ώ) + -άω < αρχαία ελληνική ἀσπαίρω (με επίδραση της λέξης λαχταρώ) < ἀ- + σπαίρω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *spʰer- (τινάζομαι, πηδώ) [1]

Προφορά
ΔΦΑ : /spaɾ.taˈɾa.o/
τυπογραφικός συλλαβισμός : σπαρ‐τα‐ρά.ω

Ρήμα

σπαρταράω/(σπαρταρώ), αόρ.: σπαρτάρησα (χωρίς παθητική φωνή)

  1. (κυριολεκτικά) κινούμαι με σπασμωδικό τρόπο και τινάζομαι από δω κι από κει
  2. (μεταφορικά) βιώνω έντονα συναισθήματα (χαράς, φόβου κ.λπ.) και δονούμαι ή πάλλομαι απ' αυτά

Συγγενικά

Κλίση
    Ενεργητική φωνή
Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα Ενεστώτας Παρατατικός Εξ. Μέλλ. Υποτακτική Προστακτική Μετοχή
α' ενικ. σπαρταράω - σπαρταρώ σπαρταρούσα - σπαρτάραγα θα σπαρταράω - σπαρταρώ να σπαρταράω - σπαρταρώ σπαρταρώντας
β' ενικ. σπαρταράς σπαρταρούσες - σπαρτάραγες θα σπαρταράς να σπαρταράς σπαρτάρα - σπαρτάραγε
γ' ενικ. σπαρταράει - σπαρταρά σπαρταρούσε - σπαρτάραγε θα σπαρταράει - σπαρταρά να σπαρταράει - σπαρταρά
α' πληθ. σπαρταράμε - σπαρταρούμε σπαρταρούσαμε - σπαρταράγαμε θα σπαρταράμε - σπαρταρούμε να σπαρταράμε - σπαρταρούμε
β' πληθ. σπαρταράτε σπαρταρούσατε - σπαρταράγατε θα σπαρταράτε να σπαρταράτε σπαρταράτε
γ' πληθ. σπαρταράν(ε) - σπαρταρούν(ε) σπαρταρούσαν(ε) - σπαρτάραγαν - σπαρταράγανε θα σπαρταράν(ε) - σπαρταρούν(ε) να σπαρταράν(ε) - σπαρταρούν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα Αόριστος Συνοπτ. Μέλλ. Υποτακτική Προστακτική Απαρέμφατο
α' ενικ. σπαρτάρησα θα σπαρταρήσω να σπαρταρήσω σπαρταρήσει
β' ενικ. σπαρτάρησες θα σπαρταρήσεις να σπαρταρήσεις σπαρτάρα - σπαρτάρησε
γ' ενικ. σπαρτάρησε θα σπαρταρήσει να σπαρταρήσει
α' πληθ. σπαρταρήσαμε θα σπαρταρήσουμε να σπαρταρήσουμε
β' πληθ. σπαρταρήσατε θα σπαρταρήσετε να σπαρταρήσετε σπαρταρήστε
γ' πληθ. σπαρτάρησαν
σπαρταρήσαν(ε)		 θα σπαρταρήσουν(ε) να σπαρταρήσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα Παρακείμενος Υπερσυντέλικος Συντελ. Μέλλ. Υποτακτική Προστακτική
α' ενικ. έχω σπαρταρήσει είχα σπαρταρήσει θα έχω σπαρταρήσει να έχω σπαρταρήσει
β' ενικ. έχεις σπαρταρήσει είχες σπαρταρήσει θα έχεις σπαρταρήσει να έχεις σπαρταρήσει
γ' ενικ. έχει σπαρταρήσει είχε σπαρταρήσει θα έχει σπαρταρήσει να έχει σπαρταρήσει
α' πληθ. έχουμε σπαρταρήσει είχαμε σπαρταρήσει θα έχουμε σπαρταρήσει να έχουμε σπαρταρήσει
β' πληθ. έχετε σπαρταρήσει είχατε σπαρταρήσει θα έχετε σπαρταρήσει να έχετε σπαρταρήσει
γ' πληθ. έχουν σπαρταρήσει είχαν σπαρταρήσει θα έχουν σπαρταρήσει να έχουν σπαρταρήσει


Μεταφράσεις
    κυριολεκτικά
    μεταφορικά

Αναφορές
  1. σπαρταρώ, -άω - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.