προτακτικό

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική το προτακτικό τα προτακτικά
      γενική του προτακτικού των προτακτικών
    αιτιατική το προτακτικό τα προτακτικά
     κλητική προτακτικό προτακτικά
Κατηγορία όπως «βουνό» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προτακτικό < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου προτακτικός < (ελληνιστική κοινή) προτακτικός < αρχαία ελληνική προτάσσω (θέτω μπροστά) < πρό + τάσσω

Ουσιαστικό

προτακτικό ουδέτερο

  1. (γραμματική) φωνήεν (συχνά άλφα ή γιώτα) που προτάσσεται, δηλαδή μπαίνει στην αρχή μιας λέξης που αρχίζει από σύμφωνο. Συνήθως μπαίνει για ευφωνία ή για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση και το αντίστοιχο φαινόμενο λέγεται πρόταξη, π.χ.
    α- + βασκάνω= αβασκάνω
  2. άκλιτα που προτάσσονται κυρίων ονομάτων σε χαλαρά σύνθετα[1]
    1. που ακολουθούνται από ενωτικό:
      Αγια-, αγια-, Αγιο-, αγιο-, Αϊ-, αϊ-, γερο-, γρια-, θεια-, κυρα-, μαστρο-, μπαρμπα-, παπα-, χατζη-
    2. που δεν παίρνουν ενωτικό
      κυρ, καπετάν, πάτερ

Μεταφράσεις
    προτακτικό

Κλιτικός τύπος επιθέτου

προτακτικό

Αναφορές
  1. Παπαναστασίου, Γιώργος. Νεοελληνική ορθογραφία, ιστορία, θεωρία, εφαρμογή. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), 2008 (1η έκδοση) ΙSBN 978‑960‑231‑131‑8, σελ.394, 13.2. Ενωτικό, (3). Για τα παρατακτικά σύνθετα με ενωτικό: βλ. (4)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.