ισοχρονισμός

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο ισοχρονισμός οι ισοχρονισμοί
      γενική του ισοχρονισμού των ισοχρονισμών
    αιτιατική τον ισοχρονισμό τους ισοχρονισμούς
     κλητική ισοχρονισμέ ισοχρονισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ισοχρονισμός < (ίσος) ισο- + χρονισμός, λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική isochronisme < αρχαία ελληνική ἴσος + χρόν(ος) + -ισμός[1]

Προφορά
ΔΦΑ : /i.so.xɾo.niˈzmos/
τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐σο‐χρο‐νι‐σμός

Ουσιαστικό

ισοχρονισμός αρσενικό

  1. η πραγματοποίηση διαδικασιών σε ίσα χρονικά διαστήματα
  2. άλλη μορφή του συγχρονισμός

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    ισοχρονισμός

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.