ευήθης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο/η ευήθης το εύηθες
      γενική του/της ευήθους* του ευήθους
    αιτιατική τον/την ευήθη το εύηθες
     κλητική ευήθη εύηθες
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι ευήθεις τα ευήθη
      γενική των ευήθων των ευήθων
    αιτιατική τους/τις ευήθεις τα ευήθη
     κλητική ευήθεις ευήθη
* Και προφορικός τύπος σε -η στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνήθης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ευήθης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική εὐήθης. Συγχρονικά αναλύεται σε ευ- + -ήθης (ήθος)

Προφορά
ΔΦΑ : /eˈvi.θis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : ευ‐ή‐θης
ομόηχο: ευήθεις

Επίθετο

ευήθης, ευήθης, εύηθες

Συνώνυμα

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    ευήθης

Πηγές
  • Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.