naïf

Γαλλικά (fr)

Ετυμολογία

naïf < λατινική nativus

Προφορά
ⓘ 

Επίθετο

naïf (fr) αρσενικό (θηλυκό: naïve) Α.

  1. (παρωχημένο ή λογοτεχνικό) που γεννήθηκε ή που κατάγεται από...
  2. (παρωχημένο) που απεικονίζει κάτι ακριβώς όπως είναι
    Peinture naïve. Αφελής, ναΐφ ζωγραφική.
    ≈ συνώνυμα: ressemblant, sincère
  3. (σύγχρονη χρήση) που είναι φυσικός, χωρίς τεχνάσματα
    ≈ συνώνυμα: naturel, spontané

Β. για πρόσωπα

  1. αφελής, αγαθιάρης
    ≈ συνώνυμα: candide, confiant, crédule, gobeur, ingénu, niais, simple
    ≈ συνώνυμα: (οικεία) gobe-mouche, gogo, innocent, jobard, nigaud, poire
    ≠ αντώνυμα: artificieux, astucieux, habile, méfiant, rusé

Συγγενικά
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.