εστιάτορας

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο εστιάτορας οι εστιάτορες
      γενική του εστιάτορα των εστιατόρων
    αιτιατική τον εστιάτορα τους εστιάτορες
     κλητική εστιάτορα εστιάτορες
Κατηγορία όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εστιάτορας < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἑστιάτωρ (οργανωτής συμποσίου) από την αιτιατική ενικού «τὸν ἑστιάτορα» [1] < ἑστιάω < ἑστία

Προφορά
ΔΦΑ : /e.stiˈa.to.ɾas/
τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐στι‐ά‐το‐ρας

Ουσιαστικό

εστιάτορας αρσενικό ή θηλυκό

  1. (επάγγελμα) που έχει στην ιδιοκτησία του εστιατόριο ή είναι υπεύθυνος γι’ αυτό
  2. (στρατιωτικός όρος) στρατιώτης που είναι υπεύθυνος για το στρατιωτικό εστιατόριο, για την προετοιμασία των γευμάτων, την καθαριότητα κ.λπ.

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    εστιάτορας

Αναφορές
  1. εστιάτορας - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.