ἑστιάτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ἑστιᾱτωρ- ἑστιᾱτορ-
ονομαστική ὁ ἑστιάτωρ οἱ ἑστιάτορες
      γενική τοῦ ἑστιάτορος τῶν ἑστιατόρων
      δοτική τῷ ἑστιάτορῐ τοῖς ἑστιάτορσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν ἑστιάτορᾰ τοὺς ἑστιάτορᾰς
     κλητική ὦ! ἑστιᾶτορ ἑστιάτορες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἑστιάτορε
γεν-δοτ τοῖν  ἑστιατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «κτήτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑστιάτωρ < ἑστία + -τωρ

Ουσιαστικό

ἑστιάτωρ, -ορος αρσενικό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.