δολοφόνος
Νέα ελληνικά (el)
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ο/η | δολοφόνος | οι | δολοφόνοι |
| γενική | του/της | δολοφόνου | των | δολοφόνων |
| αιτιατική | τον/τη | δολοφόνο | τους/τις | δολοφόνους |
| κλητική | δολοφόνε | δολοφόνοι | ||
| Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
- δολοφόνος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δολοφόνος < δόλος + φόνος
Προφορά
- ΔΦΑ : /ðo.loˈfo.nos/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : δο‐λο‐φό‐νος
Ουσιαστικό
δολοφόνος αρσενικό ή θηλυκό (θηλυκό & δολοφόνισσα)
- που σκόπιμα και εκ προμελέτης αφαιρεί τη ζωή κάποιου άλλου
- (κατ’ επέκταση) οτιδήποτε προκαλεί το θάνατο πολλών ανθρώπων
- (μεταφορικά) ο καταστροφέας
Συγγενικά
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.