γενίτσαρος

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο γενίτσαρος οι γενίτσαροι
      γενική του γενίτσαρου
& γενιτσάρου		 των γενίτσαρων
& γενιτσάρων
    αιτιατική τον γενίτσαρο τους γενίτσαρους
& γενιτσάρους
     κλητική γενίτσαρε γενίτσαροι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γενίτσαρος < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική γενίτσαρος[1] / γιανίτσαρος < οθωμανική τουρκική یڭیچری (τουρκική yeniçeri / yaniçari) < یڭی‎ (yeñi), yeni (νέος) +‎ چری‎ (çeri), çeri (στρατιώτης)

Προφορά
ΔΦΑ : /ʝeˈni.t͡sa.ɾos/
τυπογραφικός συλλαβισμός : γε‐νί‐τσα‐ρος

Ουσιαστικό

γενίτσαρος αρσενικό

  1. (ιστορία, στρατιωτικός όρος) στρατιώτης του οθωμανικού πεζικού, που ανήκε σε επίλεκτο σώμα που το αποτελούσαν σε μικρή ηλικία εξισλαμισμένοι Χριστιανοί (δείτε και παιδομάζωμα)
    ↪ επίθεση γενιτσάρων
  2. (μεταφορικά, κατ’ επέκταση) κάποιος που συμπεριφέρεται και ενεργεί με φανατισμό, βία, μισαλλοδοξία και αντεκδίκηση

Συγγενικά

επώνυμα:

Μεταφράσεις
    γενίτσαρος

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.


Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ουσιαστικό

γενίτσαρος αρσενικό

  • άλλη μορφή του γιανίτσαρος
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.