γελαστής

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά
ΔΦΑ : /ʝe.laˈstis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : γε‐λα‐στής

Ετυμολογία 1
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο γελαστής οι γελαστές
      γενική του γελαστή των γελαστών
    αιτιατική τον γελαστή τους γελαστές
     κλητική γελαστή γελαστές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
γελαστής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική γελαστής < γελάω / γελῶ

Ουσιαστικό

γελαστής αρσενικό (θηλυκό γελάστρα & γελάστρια)

  1. (σπάνιο) αυτός που αστειεύεται, που χαριεντίζεται (Χρειάζεται τεκμηρίωση…)
  2. (σπάνιο) αυτός που περιγελάει κάποιον, που έχει σαρκαστική διάθεση και συμπεριφορά [1]
    ≈ συνώνυμα: είρωνας, είρων
  3. (σπάνιο) που εξαπατά κάποιον, ο απατεώνας [1]

Σύνθετα

→ και δείτε τα σύνθετα του θηλυκού γελάστρα, γελάστρια

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη γελάω

Μεταφράσεις
    γελαστής

Ετυμολογία 2
γελαστής: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

γελαστής

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)


Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ γελαστής οἱ γελασταί
      γενική τοῦ γελαστοῦ τῶν γελαστῶν
      δοτική τῷ γελαστῇ τοῖς γελασταῖς
    αιτιατική τὸν γελαστήν τοὺς γελαστᾱ́ς
     κλητική ὦ! γελαστᾰ́ γελασταί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  γελαστᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  γελασταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

→ ζητούμενο λήμμα

Σύνθετα
  • ἐγγελαστής
  • καταγελαστής

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.