έφεση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η έφεση οι εφέσεις
      γενική της έφεσης* των εφέσεων
    αιτιατική την έφεση τις εφέσεις
     κλητική έφεση εφέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, εφέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έφεση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἔφεσις[1]

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈe.fe.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐φε‐ση

Ουσιαστικό

έφεση θηλυκό

  1. η κλίση που έχει κάποιος για την καλλιέργειά του σε ένα ορισμένο τομέα ή μια συγκεκριμένη δεξιότητα
    ↪ δεν είχα ποτέ έφεση στο κέντημα
    ≈ συνώνυμα: ροπή, τάση
  2. (νομικός όρος) το ένδικο μέσο το οποίο ασκείται σε ένα δικαστήριο ανώτερο από εκείνο που εξέδωσε μια απόφαση και με την οποία επιδιώκεται η άρση της προηγούμενης (μη τελεσίδικης) απόφασης και η έκδοση νέας, εκδικάζοντας από την αρχή την υπόθεση
  3. η έκκληση

Συγγενικά

Σύνθετα

Μεταφράσεις
    έφεση

Αναφορές
  1. έφεση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.