Τυφῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Τῡφαων- Συγκρίνετε με το Τῠφωεύς.
ονομαστική	ὁ	Τυφῶν	οἱ	Τυφῶνες
γενική	τοῦ	Τυφῶνος	τῶν	Τυφώνων
δοτική	τῷ	Τυφῶνῐ	τοῖς	Τυφῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Τυφῶνᾰ	τοὺς	Τυφῶνᾰς
κλητική ὦ!		Τυφῶν		Τυφῶνες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Τυφῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		Τυφώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'Τυφῶν' όπως «Τυφῶν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ο Τυφῶν δέχεται επίθεση από τον Δία.
Κρατική αρχαιολογική συλλογή Μονάχου, υδρία, περίπου 450 πκε.

Τυφῶν < Τυφάων < δάνειο από προελληνική γλώσσα ή από γλώσσα της Μικράς Ασίας.

Παρετυμολογία η σύνδεση με το τύφω (με μακρό ύψιλον ῡ σε αντίθεση με τον αρχαϊκό Τῠφωέα) και την οικογένεια για την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dʰewh₂- (καπνίζω, βγάζω καπνό) [1]

Τυφῶν, -ῶνος (Τῡφῶν)

(θεωνύμιο, ελληνική μυθολογία) ο Τυφώνας, γιος της Γαίας και του Τάρταρου, πατέρας των ανέμων
(μεταφορικά) η προσωποποίηση του τύφου, της έπαρσης, της κενότητας της ματαιοδοξίας
(μετεωρολογία) → δείτε τη λέξη τυφῶν
(αστρονομία) κάποιος κομήτης

οι δισύλλαβοι τύποι, με μακρό ῡ. Οι τρισύλλαβοι τύποι με βραχύ ῠ.

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Τυφῶν - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
Τυφῶν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.