-αῖος
Αρχαία ελληνικά (grc)
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | -αῖος | ἡ | -αίᾱ | τὸ | -αῖον |
| γενική | τοῦ | -αίου | τῆς | -αίᾱς | τοῦ | -αίου |
| δοτική | τῷ | -αίῳ | τῇ | -αίᾳ | τῷ | -αίῳ |
| αιτιατική | τὸν | -αῖον | τὴν | -αίᾱν | τὸ | -αῖον |
| κλητική ὦ! | -αῖε | -αίᾱ | -αῖον | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| ονομαστική | οἱ | -αῖοι | αἱ | -αῖαι | τὰ | -αῖᾰ |
| γενική | τῶν | -αίων | τῶν | -αίων | τῶν | -αίων |
| δοτική | τοῖς | -αίοις | ταῖς | -αίαις | τοῖς | -αίοις |
| αιτιατική | τοὺς | -αίους | τὰς | -αίᾱς | τὰ | -αῖᾰ |
| κλητική ὦ! | -αῖοι | -αῖαι | -αῖᾰ | |||
| δυϊκός | ||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | -αίω | τὼ | -αίᾱ | τὼ | -αίω |
| γεν-δοτ | τοῖν | -αίοιν | τοῖν | -αίαιν | τοῖν | -αίοιν |
| 2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «ὡραῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Επίθημα
-αῖος
- κατάληξη επιθέτων που δήλωνε σε σχέση με το όνομα ή το επίρρημα από το οποίο είχε παραχθεί
- καταγωγή (πατριδωνυμικά)
- προέλευση
- ιδιοκτησία, πηγή, στενό συσχετισμό ή κάτι που άρμοζε
- κατάληξη ανδρικών ονομάτων
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | -αῖος | οἱ | -αῖοι |
| γενική | τοῦ | -αίου | τῶν | -αίων |
| δοτική | τῷ | -αίῳ | τοῖς | -αίοις |
| αιτιατική | τὸν | -αῖον | τοὺς | -αίους |
| κλητική ὦ! | -αῖε | -αῖοι | ||
| δυϊκός | ||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | -αίω | ||
| γεν-δοτ | τοῖν | -αίοιν | ||
| 2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Πηγές
- «-αίος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.