φαρακλός

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο φαρακλός η φαρακλή το φαρακλό
      γενική του φαρακλού της φαρακλής του φαρακλού
    αιτιατική τον φαρακλό τη φαρακλή το φαρακλό
     κλητική φαρακλέ φαρακλή φαρακλό
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι φαρακλοί οι φαρακλές τα φαρακλά
      γενική των φαρακλών των φαρακλών των φαρακλών
    αιτιατική τους φαρακλούς τις φαρακλές τα φαρακλά
     κλητική φαρακλοί φαρακλές φαρακλά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φαρακλός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική φαρακλός (ή όψιμη ελληνιστική κοινή [1]) < αρχαία ελληνική φαλακρός με αντι(μετάθεση) συμφώνων [l]-[r] > [r]-[l] [2]

Προφορά
ΔΦΑ : /fa.ɾaˈklos/
τυπογραφικός συλλαβισμός : φα‐ρα‐κλός

Επίθετο

φαρακλός, -ή, -ό

Συγγενικά
  • φαράκλα
  • φαράκλας
  • φαρακλίτσα
  • φαρακλώνω

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
  2. φαλακρός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

Πηγές


Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

φαρακλός < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή φαρακλός (όψιμη) [1] < αρχαία ελληνική φαλακρός με αντι(μετάθεση)] συμφώνων [l]-[r] > [r]-[l] [2]

Επίθετο

φαρακλός

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
  2. φαλακρός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας



Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ φαρακλός ἡ φαρακλή τὸ φαρακλόν
      γενική τοῦ φαρακλοῦ τῆς φαρακλῆς τοῦ φαρακλοῦ
      δοτική τῷ φαρακλῷ τῇ φαρακλῇ τῷ φαρακλῷ
    αιτιατική τὸν φαρακλόν τὴν φαρακλήν τὸ φαρακλόν
     κλητική ὦ! φαρακλέ φαρακλή φαρακλόν
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ φαρακλοί αἱ φαρακλαί τὰ φαρακλᾰ́
      γενική τῶν φαρακλῶν τῶν φαρακλῶν τῶν φαρακλῶν
      δοτική τοῖς φαρακλοῖς ταῖς φαρακλαῖς τοῖς φαρακλοῖς
    αιτιατική τοὺς φαρακλούς τὰς φαρακλᾱ́ς τὰ φαρακλᾰ́
     κλητική ὦ! φαρακλοί φαρακλαί φαρακλᾰ́
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ φαρακλώ τὼ φαρακλᾱ́ τὼ φαρακλώ
      γεν-δοτ τοῖν φαρακλοῖν τοῖν φαρακλαῖν τοῖν φαρακλοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φαρακλός όψιμη ελληνιστική κοινή [1] < αρχαία ελληνική φαλακρός με αντι(μετάθεση) [l]-[r] > [r]-[l] [2]

Επίθετο

φαρακλός, -ά, -όν (ελληνιστική κοινή)

  • άλλη μορφή του φαλακρός
    ※  6ος πκε αιώνας [μεσαιωνικά χφφ] ⌘ Αίσωπος, 52.5@scaife.perseus)
    Τὰς δὲ πολιὰς ἐξέτειλεν ἡ κόρη, ὡς μὴ θέλωντα τοῦτον γέροντα εἶναι, ἕως φαρακλῶν ἐποίησαν οἱ δύο, γέλιον ὅμου καὶ ὄνειδος ἁπάντων.

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
  2. φαλακρός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.