συναίνεση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η συναίνεση οι συναινέσεις
      γενική της συναίνεσης* των συναινέσεων
    αιτιατική τη συναίνεση τις συναινέσεις
     κλητική συναίνεση συναινέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συναινέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναίνεση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή συναίνε(σις) + -ση[1] < αρχαία ελληνική / συναινῶ. Δείτε και αίνος, αἶνος

Προφορά
ΔΦΑ : /siˈne.ne.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐ναί‐νε‐ση
παλιότερος συλλαβισμός : συν‐αί‐νε‐ση

Ουσιαστικό

συναίνεση θηλυκό

  1. συγκατάθεση, αποδοχή
    το παιδί άλλαξε σχολείο έπειτα από υπόδειξη των διδασκόντων και με τη συναίνεση των γονέων
  2. (σε συλλογικά σώματα) η ύπαρξη μιας ευρείας αποδοχής, πολύ ανώτερης από τη συνήθη πλειοψηφία

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    συναίνεση

Αναφορές
  1. συναίνεση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.