συναίνεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συναίνεσῐς	αἱ	συναινέσεις
γενική	τῆς	συναινέσεως	τῶν	συναινέσεων
δοτική	τῇ	συναινέσει	ταῖς	συναινέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συναίνεσῐν	τὰς	συναινέσεις
κλητική ὦ!		συναίνεσῐ		συναινέσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συναινέσει
γεν-δοτ	τοῖν		συναινεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συναίνεσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συναινέ(ω) / συναινῶ + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε συν- + αἴνεσις < αἰνέω.

συναίνεσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

συναίνεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.