συμπολίτης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο συμπολίτης οι συμπολίτες
      γενική του συμπολίτη των συμπολιτών
    αιτιατική τον συμπολίτη τους συμπολίτες
     κλητική συμπολίτη συμπολίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπολίτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συμπολίτης[1] < συν- (συμ-) + πολίτης < πόλις
γενικότερη έννοια < απόδοση για την αγγλική fellow citizen

Προφορά
ΔΦΑ : /sim.boˈli.tis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐μπο‐λί‐της

Ουσιαστικό

συμπολίτης αρσενικό (θηλυκό: συμπολίτισσα)

  1. ο καταγόμενος από την ίδια πόλη ή αυτός που μένει στην ίδια πόλη
    ≈ συνώνυμα: συντοπίτης, ομοπάτριος, συμπατριώτης
  2. (γενικότερα) που έχει την ίδια ιδιότητα, αυτήν του πολίτη

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    συμπολίτης

Αναφορές
  1. συμπολίτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.