σκούφια

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σκούφια	οι	σκούφιες
γενική	της	σκούφιας		—
αιτιατική	τη	σκούφια	τις	σκούφιες
κλητική		σκούφια		σκούφιες
Προφέρεται με συνίζηση στην κατάληξη ως παροξύτονο. Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σκούφια < μεσαιωνική ελληνική σκούφια / σκουφία < (άμεσο δάνειο) ιταλική scuffia < cuffia < λατινική cofia / cofea / cuffa / cuphia (κράνος, κουκούλα) < φραγκικά *kuf(f)ja ‎(κόμμωση) < πρωτογερμανική *kupjō ‎(κουκούλα, σκούφος)

ΔΦΑ : /ˈsku.fça/

σκούφια θηλυκό

από πού βαστάει η σκούφια του: ποια είναι η καταγωγή του και τι έχει κάνει στη ζωή του
βγάλ’ τη σκούφια σου και βάρα με: με κατηγορείς για κάτι που κάνεις κι εσύ ο ίδιος
πετάω τη σκούφια μου για κάτι: θέλω πολύ να το κάνω, μετέχω μ’ ενθουσιασμό

σκούφια

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.