προσήμανση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η προσήμανση οι προσημάνσεις
      γενική της προσήμανσης* των προσημάνσεων
    αιτιατική την προσήμανση τις προσημάνσεις
     κλητική προσήμανση προσημάνσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσημάνσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσήμανση < ελληνιστική κοινή προσήμανσις < αρχαία ελληνική προσημαίνω < πρό + σημαίνω < σῆμα

Προφορά
ΔΦΑ : /pɾoˈsi.man.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : προ‐σή‐μαν‐ση

Ουσιαστικό

προσήμανση θηλυκό

  1. η ενέργεια του προσημαίνω, το να προλέγω τα μελλούμενα [1]
    ≈ συνώνυμα: προμήνυμα
  2. η εκ των προτέρων σήμανση σε κάτι που πρέπει να γίνει[2][3]
    προσήμανση υλοτομητέων δέντρων
  3. (γενικότερα) προϊδεασμός, προειδοποίηση
    • (φιλολογία) μέρος φιλολογικού έργου με νύξεις για το τι επακολουθεί
      προσήμανση του συγγραφέα για το τι θα ακολουθήσει
      ≠ αντώνυμα: αναδρομή

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    προσήμανση

Αναφορές
  1. «προσημαίνω» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
  2. ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
  3. Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.