οξείδωση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η οξείδωση οι οξειδώσεις
      γενική της οξείδωσης* των οξειδώσεων
    αιτιατική την οξείδωση τις οξειδώσεις
     κλητική οξείδωση οξειδώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, οξειδώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οξείδωση < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα ὀξείδω(σις) + -ση, λόγιο ενδογενές δάνειο: μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική oxydation [1]

Ουσιαστικό

οξείδωση θηλυκό

  1. (χημεία) η χημική διαδικασία με την οποία ένα στοιχείο ή μία χημική ένωση αποβάλει ηλεκτρόνια (στις οργανικές ενώσεις του άνθρακα, όταν αφαιρείται υδρογόνο ή προστίθεται οξυγόνο)
    ≠ αντώνυμα: αναγωγή
  2. σκούριασμα

Συγγενικά

Σύνθετα

Μεταφράσεις
    οξείδωση

Αναφορές
  1. οξείδωση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.