μονόφωνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	μονόφωνος	η	μονόφωνη	το	μονόφωνο
γενική	του	μονόφωνου	της	μονόφωνης	του	μονόφωνου
αιτιατική	τον	μονόφωνο	τη	μονόφωνη	το	μονόφωνο
κλητική		μονόφωνε		μονόφωνη		μονόφωνο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	μονόφωνοι	οι	μονόφωνες	τα	μονόφωνα
γενική	των	μονόφωνων	των	μονόφωνων	των	μονόφωνων
αιτιατική	τους	μονόφωνους	τις	μονόφωνες	τα	μονόφωνα
κλητική		μονόφωνοι		μονόφωνες		μονόφωνα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

μονόφωνος < λόγιο ενδογενές δάνειο: αγγλική monophonous[1] < monophony < ελληνιστική κοινή μονόφωνος < αρχαία ελληνική μόνος + φωνή

ΔΦΑ : /moˈno.fo.nos/

μονόφωνος

μονόφωνος

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	μονόφωνος	τὸ	μονόφωνον
γενική	τοῦ/τῆς	μονοφώνου	τοῦ	μονοφώνου
δοτική	τῷ/τῇ	μονοφώνῳ	τῷ	μονοφώνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	μονόφωνον	τὸ	μονόφωνον
κλητική ὦ!		μονόφωνε		μονόφωνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	μονόφωνοι	τὰ	μονόφωνᾰ
γενική	τῶν	μονοφώνων	τῶν	μονοφώνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	μονοφώνοις	τοῖς	μονοφώνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	μονοφώνους	τὰ	μονόφωνᾰ
κλητική ὦ!		μονόφωνοι		μονόφωνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	μονοφώνω	τὼ	μονοφώνω
γεν-δοτ	τοῖν	μονοφώνοιν	τοῖν	μονοφώνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

μονόφωνος < αρχαία ελληνική μόνος + φωνή

μονόφωνος

Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας.
μονόφωνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.