μανιβέλα

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η μανιβέλα οι μανιβέλες
      γενική της μανιβέλας —
    αιτιατική τη μανιβέλα τις μανιβέλες
     κλητική μανιβέλα μανιβέλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
Αυτοκίνητο του 1929, όπου ο κινητήρας τίθεται σε λειτουργία με τη χρήση μανιβέλας.
Ξύστρα με μανιβέλα.

Ετυμολογία

μανιβέλα < (άμεσο δάνειο) ιταλική manovella[1] ή γαλλική manivelle[2] ή με την επίδραση από την τουρκική manivela[1] < δημώδης λατινική *manibulo (χερούλι), παράλληλος τύπος για τη λατινική manicula (χειρολαβή αρότρου), υποκοριστικό του manus (χέρι)[2]

Προφορά
ΔΦΑ : /ma.niˈve.la/
τυπογραφικός συλλαβισμός : μα‐νι‐βέ‐λα

Ουσιαστικό

μανιβέλα θηλυκό

  1. ράβδος ή μοχλός που φέρει δυο ορθές γωνίες στη σειρά, ώστε να μπορεί να περιστρέφεται, προκειμένου να λειτουργεί ένα χειροκίνητο μηχάνημα, ή να εκκινήσει ένας κινητήρας
  2. (μεταφορικά) ξυλοκόπημα, ξυλοφόρτωμα

Μεταφράσεις
    μανιβέλα

Αναφορές
  1. μανιβέλα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.