κοπετός

Νέα ελληνικά (el)

 πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο κοπετός οι κοπετοί
      γενική του κοπετού των κοπετών
    αιτιατική τον κοπετό τους κοπετούς
     κλητική κοπετέ κοπετοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοπετός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κοπετός

Προφορά

ΔΦΑ : /ko.peˈtos/
τυπογραφικός συλλαβισμός: κοπετός

Ουσιαστικό

κοπετός αρσενικό

  • οδυρμός, ο θρήνος κάποιου που κλαίει χτυπώντας με τα χέρια το στήθος του
      [] ανήλθεν εις τους οφθαλμούς η πλημμύρα της λύπης μου, και με κατέλαβε θρήνος και κοπετός, και έχυσα πύρινα δάκρυα. (Δημήτριος Βικέλας, Λουκής Λάρας)

Μεταφράσεις



Αρχαία ελληνικά (grc)

 πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική κοπετός οἱ κοπετοί
      γενική τοῦ κοπετοῦ τῶν κοπετῶν
      δοτική τῷ κοπετ τοῖς κοπετοῖς
    αιτιατική τὸν κοπετόν τοὺς κοπετούς
     κλητική ! κοπετέ κοπετοί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κοπετώ
γεν-δοτ τοῖν  κοπετοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοπετός < (κόπτω) κοπ- + -ετός[1]

Ουσιαστικό

κοπετός αρσενικό

  1. θόρυβος, ιδίως θρήνου, οδυρμός
     συνώνυμα: κομμός

Αναφορές

  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.