κοινή

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ciˈni/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κοι‐νή

ομόηχα: κοινοί, κινεί

τονικό παρώνυμο: κείνη

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κοινή	οι	κοινές
γενική	της	κοινής	των	κοινών
αιτιατική	την	κοινή	τις	κοινές
κλητική		κοινή		κοινές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κοινή < θηλυκό του κοινός

για τη γλωσσολογία < • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

Ουσιαστικό

κοινή θηλυκό

(γλωσσολογία) [1]
1. η γλώσσα που μιλιέται από το σύνολο ενός ομόγλωσσου πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων των ομιλητών ιδιωμάτων και διαλέκτων, η γενικευμένη υπερτοπική ποικιλία μιας γλώσσας
  ≈ συνώνυμα: η κοινόλεκτος
2. (ειδικότερα)
  1. → δείτε τον όρο ελληνιστική κοινή
  2. → δείτε τον όρο νεοελληνική κοινή

επίσημη γλώσσα
πρότυπη γλώσσα

Μεταφράσεις

κοινή γλώσσα

αγγλικά: common language ^(en), Koine ^(en)

Ετυμολογία 2

κοινή: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

κοινή

ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του κοινός

Αναφορές

κοινή - Λεξικό γλωσσολογικών όρων - Digital PanGloss στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας (2006‑08)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.