κοίλος
Νέα ελληνικά (el)
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ονομαστική | ο | κοίλος | η | κοίλη | το | κοίλο |
| γενική | του | κοίλου | της | κοίλης | του | κοίλου |
| αιτιατική | τον | κοίλο | την | κοίλη | το | κοίλο |
| κλητική | κοίλε | κοίλη | κοίλο | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ονομαστική | οι | κοίλοι | οι | κοίλες | τα | κοίλα |
| γενική | των | κοίλων | των | κοίλων | των | κοίλων |
| αιτιατική | τους | κοίλους | τις | κοίλες | τα | κοίλα |
| κλητική | κοίλοι | κοίλες | κοίλα | |||
| Κατηγορία όπως «ξένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Ετυμολογία
- κοίλος < αρχαία ελληνική κοῖλος
Προφορά
- ΔΦΑ : /ciˈlos/
Συγγενικά
- αμφίκοιλος
- έγκοιλος
- επιπεδόκοιλος
- κοιλάδα
- κοιλαίνω
- κοίλανση
- κοιλιά και συγγενικά
- κοιλο-, κοιλό-, κοιλ-
- κοιλότητα
- κοίλωμα
-
κυρτότητα στη Βικιπαίδεια

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.